Salut, mes amis!

Τους τελευταίους μήνες, εκτός από Disney comics και manga, η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να διαβάσω άλλα κόμικς. Απλά, όπως συνήθως, συνέχιζα να αγοράζω ό,τι μου φαινόταν ενδιαφέρον, με την προοπτική να διαβαστούν κάποια στιγμή στο (μακρινό;) μέλλον. Αυτό, μέχρι να πάρω στα χέρια μου το φρεσκοτυπωμένο κόμικ της Αγγελικής Σαλαμαλίκη, Monsieur Charlatan.

Γιατί έτσι; Για πολλούς λόγους.

Πρώτα απ’ όλα, πρόκειται για ένα κόμικ το οποίο ξεκίνησε να εμφανίζεται διαδικτυακά ( http://monsieur-charlatan.com/ ), σε συνέχειες, σελίδα-σελίδα, το 2011. Όντας ρομαντικός βιβλιοφάγος, αρκέστηκα στο να ακολουθήσω τη σελίδα του στο facebook, να τσεκάρω κάποιες σελίδες και να πω «χμ, ωραίο σχέδιο, ενδιαφέρον φαίνεται, μακάρι να βγει κάποτε τυπωμένο».

Όπερ και εγένετο, όταν, τον Οκτώβρη του 2016 η δημιουργός του ξεκίνησε μία καμπάνια crowdfunding στο indiegogo, η οποία ήταν πέρα για πέρα επιτυχημένη. Και της άξιζε με το παραπάνω!

Πρόκειται για τις -μετρημένες στα δάχτυλα- περιπτώσεις που ένα κόμικ πραγματικά καταπίνεται μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες, παρά το μεγάλο του μέγεθος (παραπάνω από 200 σελίδες). Η ιστορία και το σχέδιο συναρπάζουν τον αναγνώστη, από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο.

Η ιστορία μας εξελίσσεται στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30 και ακολουθεί την (τελευταία;) περιπέτεια του… ξεπεσμένου ντετέκτιβ, Isidore Charlatane. Ο μυστακοφόρος πρωταγωνιστής έχει μείνει απένταρος και ανέραστος, αφού, μετά το Κραχ του ’29 δεν έχασε μόνο την περιουσία του, αλλά και την απείρου κάλους ερωμένη του, τη σταρ των παριζιάνικων cabarets, Adeline Buffet. Έτσι, από φημισμένος ντετέκτιβ με επιτυχίες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, καταλήγει να είναι ένας μέθυσος παριζιάνος με τάσεις αυτοκτονίας. Μοναδική του συντροφιά, η γάτα του, Luna, και η δημοσιογράφος φίλη του, Magda O’Neill. Αμφότερες προσπαθούν να τον συνεφέρουν, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα.

Όταν όμως ο Count, ένας βαθύπλουτος παππούς με ειδικές ανάγκες και νυν σύζυγος της Adeline αποφασίζει να τη σκοτώσει, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται. Ο καθηγητής ψυχολογίας και επαγγελματίας δολοφόνος, Kamir Geroux, αναλαμβάνει την εκτέλεση, ενώ οι τοπικές αρχές με τον Inspecteur Louis στο τιμόνι έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, και έτσι ξεκινάει ένα ασταμάτητο κυνηγητό μεταξύ των χαρακτήρων του κόμικ, με παρεμβολές πάθους, δράματος, ίντριγκας, δράσης και γέλιου.

Μία εξαιρετικά προσεγμένη ιστορία με συνεχείς ανατροπές και απρόσμενες εξελίξεις, εξελίσσεται γραμμικά, με ορισμένες αναγκαίες και ομαλά τοποθετημένες παρεμβολές αναδρομών στο παρελθόν, όπου ξεκαθαρίζεται το τοπίο για τον κάθε χαρακτήρα που μας απασχολεί. Χαρακτήρες σκιαγραφημένοι στο βαθμό που χρειάζεται, ο καθένας με τη δική του ιδιαιτερότητα, αλληλεπιδρούν και αλλάζουν καθώς γυρνάς τις σελίδες.

Και το σχέδιο… αχ, το σχέδιο. Νομίζω ότι αυτός ο σχεδιαστικός τύπος έχει αρχίσει σταδιακά να γίνεται ο αγαπημένος μου. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος τεχνικός όρος που τον προσδιορίζει, στα μάτια μου πάντως φαντάζει ως ένα όμορφο μείγμα ρεαλιστικού σκίτσου με καρτουνίστικου. Κάτι σαν το σχέδιο του CHEW, ή αυτό του Jeff Smith.

Το καλό που έχει είναι η απεριόριστη εκφραστική και ατμοσφαιρική ευκολία που προσφέρει στον καλλιτέχνη. Δίνει τη δυνατότητα να πλάθει κάθε φορά τη σκηνή που θέλει, όπως τη θέλει, εναλάσσοντας διαρκώς το συναίσθημα που αποπνέει. Στη μία σελίδα έχεις μία βαρύτατη, δραματικά φορτισμένη σκηνή αυτοκτονίας, στην επόμενη μία ανάλαφρη χιουμοριστική σκηνή, παραπέρα μία καταιγιστική, δυναμική σκηνή καταδίωξης στους δρόμους του Παρισιού, με θέα τον Πύργο του Άιφελ, και λίγο πιο ‘κει ένα ρομαντικό στιγμιότυπο. Θέλει μαεστρία για να καταφέρεις κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον με τέτοια απλότητα και φυσικότητα – χωρίς να ζορίζει ή να καταντάει φορτικό. Διαβάζοντας στο τέλος του βιβλίου πως η δημιουργός του, Αγγελική Σαλαμαλίκη έχει σπουδάσει αλλά και εργαστεί στο animation, εξηγεί πολλά.

Ένα ντετεκτιβικό οδοιπορικό στο Παρίσι του προηγούμενου αιώνα, μέσα στα cabarets, τους γραφικούς δρόμους και τις επιβλητικές κατακόμβες – με μία μικρή αλλά αναγκαία στάση στην Αμερική. Και ένα ευρηματικό και ταιριαστό φινάλε.

Ατμοσφαιρικό, ιντριγκαδόρικο και ενδιαφέρον. Και σίγουρα καλαίσθητο. Ένα προσεγμένο κόμικ με ωραίο εξώφυλλο, πολλή δουλειά και κυρίως, καλή δουλειά. Δεν ξέρω αν θα έχετε τη δυνατότητα, μιας και αποτελεί καρπό crowdfunding, αλλά αν μπορέσετε, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το τιμήσετε.

Au revoir.