Έφτασε ο καιρός για το τρίτο κομμάτι του αφιερώματος στο Χρήστο Σταμπουλή, το τελευταίο πριν τη μεγάλη, αποκαλυπτική, αποκλειστική και συγκινητική (;) συνέντευξη του δημιουργού της καρδιάς μας, πατέρα όλων αυτών των μοναδικών ηρώων, εμπνευστή των έργων που εξετάσαμε στα δύο προηγούμενα μέρη του αφιερώματος (πρώτο και δεύτερο). Σήμερα, λοιπόν, παρουσιάζουμε τρία ακόμα… «σταμπούλεια» κόμικς, φτάνοντας στα πιο πρόσφατα δημιουργήματα του καλλιτέχνη!

Μαύρη Φουστανέλα

Τι είναι, ωρέ Τζέκο;

Η Μαύρη Φουστανέλα έχασε τη Μαυροβουλίτσα, την τσούπρα την πολυαγαπημένη και θα κάνει τη πάντα για να την ξαναβρεί.

Άρχισι να σουρουπών’…

Ένα επικό, βουκολικό manga, πιο πάνω από το ψέμμα και την αλήθεια, την κόλαση και τον παράδεισο, το θάνατο και τη Σούλα.

Χόι, χόι, χόι…

Τι να πρωτογράψει κανείς γι’ αυτό το έπος, πράγματι, των ελληνικών κόμικς; Η Μαύρη Φουστανέλα είναι ένα από τα καλύτερα έργα της ελληνικής παραγωγής και ο ομώνυμος πρωταγωνιστής του αποτελεί πλέον εμβληματική μορφή του ελληνικού κόμικ.

Να είναι λόγω της… «ελληνικότητάς» της; Ειδικά στο πρώτο μέρος της εκρηκτικής τριλογίας, η ιστορία τοποθετείται χρονικά στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, εξετάζοντάς τη με έναν έντονα αιρετικό τρόπο, απομυθοποιώντας παράλληλα τους βασικούς πρωταγωνιστές της: από τον Καποδίστρια, τον Μαυροκορδάτο, τον Κωλέττη και τον Ιμπραήμ, μέχρι και το μεγάλο στρατηλάτη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, η Μαύρη Φουστανέλα δε διστάζει να αμφισβητήσει και να επαναπροσδιορίσει την εικόνα για σωρεία ιστορικών προσώπων, αλλά και τα κίνητρά τους.

Να είναι λόγω των φιλοσοφικών στοχασμών της; Παρόλο που στο πρώτο μέρος αυτή η πτυχή της ιστορίας διατηρεί δευτερεύοντα χαρακτήρα, στα επόμενα δύο το «μείγμα» αλλάζει και έρχεται στο προσκήνιο μία διαρκής αναζήτηση, εκτός απ’ της Μαυροβουλίτσας, απαντήσεων σε αναπάντητα ερωτήματα, που προκύπτουν από την ιστορία, τη θρησκεία, τη μυθολογία… Στις σελίδες των δύο τελευταίων κεφαλαίων της Μαύρης Φουστανέλας (Ο Αμνός του Θεού και Στον Κάτω Κόσμο) παρελαύνουν προσωπικότητες όπως ο Διάολος, ο Θεός, ο Ιησούς, ο Χάρος, ο Αχιλλέας, ο Σίσυφος, μέχρι και ο… Σίγκμοντ Φρόυντ. Ένα ετερόκλητο μωσαϊκό επιρροών, με θεωρίες και στοχασμούς που μοιάζουν εκ πρώτης όψεως χαοτικά ανοίκειες μεταξύ τους, καταλήγουν υπό την πένα του Σταμπουλή να μοιάζουν η μία συμπλήρωμα της άλλης.

Να είναι λόγω του ανατρεπτικού χιούμορ της; Αν και πιο έντονο στο πρώτο μέρος του πονήματος, το καυστικό και συχνά… κάφρικο χιούμορ είναι διαρκώς παρόν στη Μαύρη Φουστανέλα, ως βασικό συστατικό της. Απλά, αλλάζει ελαφρώς η σύσταση του μείγματος. Ενώ στο πρώτο μέρος είναι, σε ένα βαθμό, αυτοσκοπός, στα επόμενα δύο το ξέφρενο gag πετάγεται σε καίρια σημεία για να ανατρέψει τον αργό ρυθμό και να δώσει την απαραίτητη ώθηση στην ιστορία.

Η Μαύρη Φουστανέλα βασίζεται σε μία ιδέα του Γιώργου Τσακιρέλλη του 2004, η οποία περιλαμβάνεται στο τέλος του βιβλίου της «Τριλογίας». Τα πρώτα δύο κεφάλαια, με τίτλο Μαύρη Φουστανέλα και Ο Αμνός του Θεού, είχαν κυκλοφορήσει ως αυτοεκδόσεις το 2012 και το 2013 αντίστοιχα και μοιράζονταν δωρεάν στο Comicdom Con Athens. Το τρίτο κεφάλαιο κυκλοφόρησε απευθείας εντός της τριλογίας.

F-Word Trooper

In a faraway planet, an elite special forces squad of the United States of the Earth takes on the natives. Their mission is to exterminate all resistance. On such a distant planet, army discipline can be an issue, but not when sergeant Judith is around! Temptation incarnate, but tough as steel, and dedicated to the mission, she is not to be toyed with by any man in her squad. But when she goes Missing In Action all hell breaks loose. Judith included…

Αφού κατέκτησε το ελληνικό κοινό, έφτασε η ώρα για το Χρήστο να δοκιμαστεί στη διεθνή σκηνή κόμικς.

Γι’ αυτό, το F-Word Trooper, από τα πιο πρόσφατα έργα του Σταμπουλή, είναι γραμμένο στην αγγλική. Και του ταιριάζει πάρα πολύ!

Οι θεματικές του; Ο πόλεμος και η ειρήνη. Διανθισμένα με ολίγη… τσόντα.

Η ιστορία μας μεταφέρει σε ένα μελλοντικό χρονικό σημείο, ούτε πολύ μακρινό ούτε πολύ κοντινό. Κύριο ρόλο έχει μία ομάδα γήινων μισθοφόρων, οι οποίοι επιχειρούν να αλώσουν έναν μακρινό πλανήτη, επιδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ιμπεριαλιστική τάση της ανθρώπινης φύσης. Αυτήν την τάση, κάποιοι την αποδέχονται ως εγγενή και την υιοθετούν, ενώ άλλοι προσπαθούν και την αντιμάχονται.

Από την άλλη, οι ιθαγενείς προσπαθούν να αποκρούσουν τις επιθέσεις που δέχονται και να πείσουν τους επίδοξους κατακτητές του για την αναγκαιότητα της ειρήνης, καθώς και να διαδώσουν τα (κάπως ιδιαίτερα, η αλήθεια είναι) ιδανικά τους.

Το κόμικ είναι έγχρωμο, απεικονίζει ωραία τοπία, εκρηκτικές σκηνές δράσεις και έντονες σεξουαλικές περιπτύξεις, με πολύ ανάγλυφο τρόπο.

 

Όπως γράφει ο δημιουργός στο εισαγωγικό σημείωμα, αρχικά προβλεπόταν 40σέλιδο, αλλά κατέληξε σχεδόν 80. Καλώς, κατά την άποψή μου, αφού έτσι υπάρχει η άνεση να ξεδιπλωθεί η ιστορία και να δημιουργήσει κάποια ίντριγκα και ίσως ακόμα και συναίσθημα, ξεπερνώντας τον κίνδυνο να θεωρηθεί εν τέλει ως μία απλή δικαιολογία για να γράψει ένα πιο… εκλεπτυσμένο πορνό.

Το F-Word Trooper κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2015.

Ινζυστίν, ή Το έγκλημα της αρετής

Αυτό που προκύπτει όταν η Ζυστίν του 18ου αιώνα συναντά την αταξική κοινωνία του μέλλοντος είναι μια ιδεολογική και φιλοσοφική ανταλλαγή, γόνιμη όσο δεν πάει. Η προβληματική που ξετυλίγει μπροστά μας ο Χρήστος Σταμπουλής εναλλάσσεται, μεταμορφώνεται. Πρωτεϊκώς. Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στον εγκληματία και τον επαναστάτη; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η «ηθική ανωτερότητα» ενός πιστού όταν συνδιαλέγεται με άθεους; Είναι η θυματοποίηση καυλωτική; Υπόκειται η επιθυμία σε «εκλέπτυνση», ή τέλος πάντων σε οποιαδήποτε επεξεργασία; Μπορεί μια Τεχνητή Νοημοσύνη να υποκαταστήσει τον Θεό ή έστω να εκπληρώσει τους ψυχαναλυτικούς όρους της μεταβίβασης; Θα έχουν απαλλαχτεί οι κοινωνίες του Μέλλοντος από την πανούκλα του «Πολιτικώς Ορθού»; Και επιτέλους, μπορεί μια επαγγελματίας υγείας του μέλλοντος να συναινέσει σε μια πρωκτική διείσδυση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρές ανατομικές βλάβες;

Το μόνο που θα μπορούσα να συγκρίνω με την Injustine είναι ο «Μεγάλος Ανατολικός» του Ανδρέα Εμπειρίκου. Ο Εμπειρίκος ήταν-διάβολε-και ψυχαναλυτής. Και τα δύο έργα μπλέκουν την τσόντα με τα φιλοσοφικά θέματα. Και τα δύο φέρουν μια Ιδεολογία. Μόνο που το πλήρωμα του «Ροβεσπιέρο ΙΙ» – σε αντίθεση με το πλήρωμα του «Μεγάλου Ανατολικού»- έχει μια αποστολή. Τη σωτηρία μιας ανθρώπινης ζωής…

Από τον πρόλογο του Δημήτρη Καμένου

Πραγματικά, έχοντας διαβάσει ολόκληρο τον πρόλογο του Καμένου, αισθάνομαι πως ό,τι και να γράψω για την Injustine θα είναι λίγο. Διεισδύει στο κόμικ, το εξετάζει πολυπρισματικά και το ερμηνεύει θέτοντάς του στη σωστή του βάση.

Ας δούμε περί τίνος πρόκειται: Η Ζυστίν είναι η ηρωίδα του ομώνυμου έργου του Μαρκήσιου ντε Σαντ, μία νεαρά κοπέλα στη Γαλλία του 17ου αιώνα, η οποία, αναζητώντας την προσωπική αρετή, περνάει από πολλές δυσκολίες, βασικό στοιχείο των οποίων είναι η κακοποίηση και ο βιασμός της, με κάθε ευκαιρία – καλόγεροι, ευγενείς, περαστικοί, όποιος βρίσκει την ευκαιρία εκτονώνει τις ορμές του στο σώμα της νεαρής πρωταγωνίστριας.

Με αφετηρία τις καταστάσεις που διηγείται ο Ντε Σαντ στο έργο του, ο Σταμπουλής φτιάχνει μια, τύποις, διασκευή του κλασικού διηγήματος, όπου η Ζυστίν… διακτινίζεται, κατά λάθος, μέσα σε ένα en route διαστημόπλοιο του μέλλοντος.

Εκεί, θα έρθει σε επαφή με τους ανθρώπους του μέλλοντος (τους οποίους αρχικά θα περάσει για αγγέλους, νομίζοντας ότι έχει καταλήξει στον παράδεισο) και σύντομα θα κλονιστούν ο πνευματικός κόσμος της και οι ηθικές αξίες της: ο συντηρητισμός που τη διακατέχει – την ίδια, όπως και την κοινωνία στην οποία έζησε – έρχεται σε σφοδρή σύγκρουση με την προοδευτική και απελευθερωμένη φύση του πληρώματος του Ροβεσπιέρο ΙΙ.

Πολύ γυμνό, πολύ σεξ, από τη μία κτηνώδες και από την άλλη λυτρωτικό. Βέβαια, η λύτρωση σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον κάθε ήρωα του Injustine.

Άλλο ένα κόμικ του Σταμπουλή στην κατηγορία «τσόντα με σενάριο».

Καταφέρνει, ωστόσο, να θίξει μερικά ζητήματα – ακροθιγώς μεν, εύστοχα δε – σχετικά με τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό, τη μοιρολατρία της πίστης και τη μάστιγα της πολιτικής ορθότητας.

Και πόσο πιο εύγλωττα να θίξεις τέτοια θέματα, αν όχι με τη διαρκή παρουσία γυμνών, προικισμένων κορμιών και την απεικόνιση σκηνών άσκοπου(;), αχαλίνωτου σεξ;

Η εικόνα, τελικά, δεν έχει στόχο (μόνο) να ερεθίσει το μάτι, αλλά να υποστηρίξει έμμεσα τη συζήτηση που αναπτύσσεται στο κείμενο.

Κυκλοφόρησε το Μάιο του 2017 από την in-k situ comix.