«Ο Φλας Τόμπσον – κάποτε βασανιστής του Πίτερ Πάρκερ, αργότερα πιστός του φίλος- είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Σπάιντερ-Μαν. Αυτή η λατρεία του για τον ήρωα τον ενέπνευσε να καταταγεί στον στρατό, όπου παρασημοφορήθηκε ως βετεράνος και ήρωας πολέμου. 

Και παρότι έχασε τα πόδια του, ο Φλας ποτέ δεν έχασε την αξιοπρέπειά του – ή την επιθυμία του να υπηρετήσει τη χώρα του. Τώρα, η κυβέρνηση του προσφέρει μια ευκαιρία να γίνει ξανά ήρωας – να φορέσει τον εξωγήινο συμβιωτικό οργανισμό που δίνει σε όποιον τον φοράει δυνάμεις παρόμοιες με αυτές του Σπάιντερ-Μαν, αλλά τον βάζει επίσης σε κίνδυνο να συνδεθεί μόνιμα με το παρασιτικό πλάσμα.

Ο Φλας Τόμπσον είναι ο Βένομ, ο πιο θανάσιμος ειδικός πράκτορας της κυβέρνησης – τον οποίο στέλνουν στις πιο καυτές εμπόλεμες ζώνες ενάντια στους χειρότερους εχθρούς του κράτους. Είχε πολεμήσει και στο παρελθόν δύσκολους αντιπάλους, μα ο δυσκολότερος αντίπαλος που θα αντιμετωπίσει, μπορεί να είναι ο εαυτός του».

Όπως φαίνεται και στην παραπάνω εισαγωγή, στην πρόσφατη έκδοση Venom για τα ελληνικά, από τις Εκδόσεις Οξύ, ένας νέος Βένομ μας συστήνεται από την αρχή.

Σε αυτή τη σειρά, το ρόλο του ξενιστή για το… δηλητηριώδη συμβιωτικό οργανισμό έχει ο Γιουτζίν «Φλας» Τόμπσον (Eugene «Flash» Thompson). Ένας ήρωας με βαρύ παρελθόν, του οποίου τα σημεία-σταθμοί της ζωής του ξετυλίγονται στις σελίδες του βιβλίου, μέσω των συχνών ανασκοπήσεων που κάνει στη διάρκεια της ιστορίας. Μία ιστορία που συμπυκνώνεται στα τεύχη Venom #1-5 του 2011-2012, από το καλλιτεχνικό δίδυμο Remender και Moore.

Εδώ, ο Βένομ δεν είναι ο τυφλωμένος από μίσος για τον Αραχνάκια κακός, αλλά ένας ειδικός πράκτορας του αμερικανικού στρατού, με αξίες και ιδανικά. Προσπαθεί να σώσει τον άμαχο πληθυσμό από τις επιθέσεις τρομοκρατών και πάσης φύσεως διαταραγμένους δολοφόνους, όπως ο φλογισμένος Τζακ Ο’ Λάντερν. Είναι, λοιπόν, ένας ακόμη… υπερήρωας, μάλλον, στο μαρβελικό πάνθεον. Ένας ήρωας που ακροβατεί διαρκώς σε έναν τεντωμένο ιστό, ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ο Agent Venom.

Όταν φοράει την ειδικά σχεδιασμένη από τον αμερικανικό στρατό στολή του Βένομ, ο Φλας Τόμπσον γίνεται ένας άλλος άνθρωπος, για 48 ώρες. Αφήνει το αναπηρικό καροτσάκι, ανακτά τα χαμένα άκρα του, χάρη στις δυνάμεις του εξωγήινου οργανισμού και μάχεται για το καλό. Ο εκρηκτικός του χαρακτήρας, σε συνδυασμό με την επιθετική φύση του παρασιτικού οργανισμού που προσπαθεί διαρκώς να καταλάβει τον ξενιστή του, όμως, οδηγεί συχνά σε οριακές καταστάσεις απώλειας ελέγχου.

Για αυτές τις περιπτώσεις, η υπεύθυνη μονάδα του στρατού έχει προνοήσει. Έχοντας εγκαταστήσει έναν εκρηκτικό μηχανισμό σε κάποιο σημείο εντός της στολής, είναι ζήτημα πατήματος ενός κουμπιού για να εκτιναχθεί στον αέρα, τόσο ο Venom όσο και ο Φλας Τόμπσον. Αυτό καθιστά τον ήρωά μας ελαφρώς πιο προσεκτικό: προσπαθεί διαρκώς να καταλαγιάσει το τέρας που κρύβεται μέσα του και την επιρροή του Venom που επιχειρεί διαρκώς να αναλάβει τα ηνία. Χωρίς να σημαίνει πως είναι πάντα τόσο εύκολο. Ένα από τα τρικς που χρησιμοποιεί ο πρωταγωνιστής, είναι η συχνή κατανάλωση ηρεμιστικών ουσιών, κάτι που λειτουργεί, απεναντίας, ανασταλτικά στις ικανότητές του στο πεδίο της μάχης.

Ταυτόχρονα, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, παρακολουθούμε τελικά μία εσωτερική σύγκρουση: δεν είναι μόνο η μάχη δύο συγκάτοικων σε ένα σώμα, του Venom με τον Φλας Τόμπσον, αλλά και η σύγκρουση των πολλαπλών πτυχών της διαταραγμένης προσωπικότητας του ίδιου του Φλας. Διαταραγμένη παιδική ηλικία, ένας μπαμπάς αλκοολικός, μία καριέρα στο στρατό που οδήγησε στην καθήλωσή του σε αναπηρικό καροτσάκι.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ξαναδιαβάσει κάποια ιστορία με το Venom. Σαν πρώτη επαφή, πιστεύω με κάλυψε. Αν και δεν είναι ο «κλασικός» Venom, ο τρόπος που οι δύο δημιουργοί παρουσιάζουν το χαρακτήρα -λίγο Flash Thompson, λίγο Venom- λειτουργεί αποτελεσματικά για να αισθανθείς πως δεν έχεις χάσει κάποιο κομμάτι από την ιστορία (ο αιώνιος φόβος κάθε φορά που αγγίζω βιβλία της Marvel), ενώ μέχρι το πέμπτο κεφάλαιο έχεις ήδη μάθει πολλά για το παρελθόν του ήρωα.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με ένα από τα πιο όμορφα «αμερικάνικα» σχέδια που έχω προσέξει: ο Tony Moore ξέρει πότε να δώσει έμφαση στην εκρηκτικότητα του σχεδίου, γεμίζοντας – αλλά ποτέ ξεχειλίζοντας – τις σελίδες, και πότε να δώσει έμφαση στις καλοσχεδιασμένες φιγούρες που τόσο καλά ξέρει να κάνει. Το σχέδιό του, άλλωστε, ήταν αυτό που με κράτησε γαντζωμένο στα πρώτα τεύχη του Walking Dead, για να με απογοητεύσει βαρύτατα η πληροφόρηση πως στην πορεία αλλάζουν οι σχεδιαστές.

Το μόνο παράπονο, ενδεχομένως, είναι πως… ήθελα κι άλλο! Ελπίζω οι εκδόσεις Οξύ να τολμήσουν να τυπώσουν και τη συνέχεια της σειράς.

Η έκδοση, αν και φαίνεται να κυκλοφόρησε με αφορμή την επικείμενη ταινία Venom με πρωταγωνιστή τον Tom Hardy, εντούτοις δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα δείτε στις κινηματογραφικές αίθουσες. Κι αυτό γιατί ο Venom του Tom Hardy θα είναι ο… κλασικός, σκληροπυρηνικός εχθρός του Spiderman, που δεν είναι άλλος από τον Eddie Brock.