Άλλη μία συνέντευξη από το χρονοντούλαπο της διαδικτυακής μου δραστηριότητας, αυτή τη φορά με τον ισπανοϊταλό Σήζαρ Φεριόλι Πελαέζ, έναν από τους σημαντικότερους επιγόνους του Καρλ Μπαρκς. Δημοσιευμένη στην πρώτη φουρνιά συνεντεύξεων για το greekcomics.gr, η συνέντευξη που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2010.

Ο μισός Ιταλός και μισός Ισπανός Σήζαρ Φεριόλι γεννήθηκε το 1959, και μεγάλωσε στην Βαρκελώνη. Όπως όλα τα παιδιά, ο Σήζαρ μικρός ζωγράφιζε όλην την ώρα, χωρίς σταματημό. Αριστούχος σε όλη του τη μαθητική ζωή, επέλεξε να σπουδάσει Βιολογία, ώσπου γνώρισε μια κοπέλα που τον έφερε σε επαφή με μια σχεδιάστρια κόμικς, και ο σπόρος φυτεύτηκε στο μυαλό του. ‘Εκανε επάγγελμα το ταλέντο του, και νωρίς συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά Disney παγκοσμίως, όπως το ιταλικό Topolino, το γαλλικό Le Journal De Mickey και το ολλανδικό Donald Duck.

Σε ό,τι αφορά το στυλ, άξιος επίγονος του Φλόυντ Γκότφρεντσον, σ’ ό,τι αφορά το έργο άξιος επίγονος του Καρλ Μπαρκς και σε ό,τι αφορά την καταγωγή, άξιος επίγονος του Μικέλ Πουγιόλ. Εκτός από ιστορίες με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϋ, δεν έλλειψαν οι συνεργασίες με άλλα έντυπα, με κυριότερη την συνεργασία με το γαλλικό περιοδικό Pif Gadget. Σήμερα συνεργάζεται σταθερά με την Egmont.

Πιθανότατα είναι ο καλύτερος σύγχρονος «θετός πατέρας» του Μίκυ, διατηρώντας την κλασική εμφάνιση που μας τον γνώρισε ο κανονικός του πατέρας, ο Ουώλτ Ντίσνεϋ: το κόκκινο παντελονάκι με τα μεγάλα κίτρινα κουμπιά. Όλα αυτά χωρίς να παραμελεί τα παπιά, φυσικά – πώς αλλιώς θα θεωρούνταν ένας από τους βασικότερους επιγόνους του μεγάλου Καρλ;

Στην Ελλάδα έχουμε απολαύσει πολλά έργα του κατά καιρούς, σε διαφορετικές εκδόσεις (Μίκυ Μάους, Μεγάλο Μίκυ, Σπέσιαλ, Φεστιβάλ, ΚΟΜΙΞ). Το πιο αξιοσημείωτο πρότζεκτ της καριέρας του είναι το Μύθος – Η Οργή των Θεών, που διαβάσαμε το 2007 στα πλαίσια της σειρά Κόσμος Ντίσνεϋ και για το οποίο μιλάει στην συνέχεια, ενώ πρέπει να αναφερθούν η ιστορία «Ελάστικ Μίκυ» (ΚΟΜΙΞ #169) και το άλμπουμ Οι Σφαίρες του Χρόνου, που σχεδίασε σε συνεργασία με άλλους ομότεχνούς του, όπως ο βετεράνος Βίκαρ.

Ας δώσουμε λοιπόν τον λόγο στον ίδιο τον καλλιτέχνη. Παρακάτω ακολουθεί μια ακόμη συνέντευξη, η οποία συντάχθηκε τον Μάη του 2010 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα greekcomics.gr .

Γιάννης Ιατρού: Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τα κόμικς; Τι σε ώθησε σε αυτό;

Cesar Ferioli: Το 1978. Όταν ήμουν παιδί ζωγράφιζα όλη την ώρα, χωρίς όμως να έχω στο μυαλό μου την σκέψη να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα. Γι’ αυτό άλλωστε σπούδασα Βιολογία στο πανεπιστήμιο. Τότε γνώρισα μία κοπέλα που ήξερε την Μπεατρίζ Μπόλστερ, μια σχεδιάστρια κόμικς απ’ την Αργεντινή. Εκείνη την εποχή χρειαζόμουν χρήματα για να βοηθήσω την οικογένειά μου και ήθελα να κάνω την καριέρα μου, οπότε ασχολήθηκα με αυτό το επάγγελμα, αφού ήμουν πεπεισμένος πως σχεδίαζα καλά, ιδίως τα Ντίσνεϋ κόμικς, ένα στυλ που, λανθασμένα, θεωρούσα απλό και εύκολο. Βλέποντας όμως την Μπόλστερ να σχεδιάζει συνειδητοποίησα πως ήταν μια πολύ δύσκολη δουλειά… Χρειάστηκαν χρόνια εκπαίδευσης πριν κάνω την πρώτη μου ιστορία, και ακόμη εκπαιδεύομαι!

Γ.Ι.: Ποια ήταν τα κόμικς που διάβαζες όταν ήσουν μικρός;

Cesar Ferioli: Παιδί, διάβαζα Ντίσνεϋ κόμικς, και αγαπούσα ιδιαίτερα τις ιστορίες του Μπαρκς, παρ’ όλο που η έκδοση ήταν απαίσια, αφού απ’ όσο ξέρω τα Ισπανικά περιοδικά τότε εκδίδονταν χωρίς την άδεια της Disney (βλέπεις, ήταν τότε με την δικτατορία). Αλλά ο Μπαρκς μου άρεσε κυρίως γιατί αφηγούνταν με υπέροχο τρόπο τις ιστορίες του. Επίσης λάτρεψα κι άλλους δημιουργούς, όπως ο Μάρρυ, ο Χάμπαρντ, ο Μπραντμπέρυ…

Άλλες φορές διάβαζα Topolino, που μου έφερνε ο πατέρας μου όταν ταξίδευε στην Ιταλία. Σ’ αυτά ανακάλυψα περισσότερους δημιουργούς, σαν τον Σκάρπα, τον Κάρπι και τον Ντε Βίτα, ενώ διάβασα μερικές ιστορίες του Γκότφρεντσον. Επιπλέον, ήμουν φανατικός αναγνώστης του Αστερίξ, και είχα συμπληρώσει όλη τη συλλογή, αν και προτιμώ τις ιστορίες σε σενάριο Γκοσινύ. Στις αρχές της δεκαετιας του ’70 έπαιρνα το περιοδικό Il Corriere dei piccoli και αργότερα το Il corriere dei ragazzi, που μπορούσα να βρω σε μερικά περίπτερα στην Βαρκελώνη. Σε εκείνα τα περιοδικά ανακάλυψα μεταξύ άλλων τον Ουγκό Πρατ στο εκπληκτικό «Ballata del mare salato» και έναν νεαρό Καβατσάνο, πριν ξεκινήσει την παραγωγή του για την Disney, να σχεδιάζει το «Althai & Johnson». Τα τέλη του ’70 ήταν η εποχή που διάβαζα πάρα πολλά κόμικς, διαφορετικών ειδών και δημιουργών: Τεν Τεν, Μαλφάντα, τα κόμικς του Μοέμπιους, του Μπιλάλ και του Γκιμενέζ κ.ά. Δυστυχώς, επειδή η Ισπανία δεν ήταν το καλύτερο μέρος για κόμικς (δεν εκδίδονταν πολλά), και δεν μπορούσα να διαβάσω στ’ αγγικά ακόμη, τα μόνα που αγόραζα ήταν αυτά που μπορούσα να βρω στα μαγαζιά (και δεν είχα καλό χαρτζηλίκι…).

Γ.Ι.: Ερεθίσματα; Ποια πιστεύεις πως είναι τα κυριότερα ερεθίσματά σου και κατά πόσο αυτά έχουν επηρεάσει το στυλ σου (σχεδιαστικό και αφηγηματικό) ;
Cesar Ferioli: Κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που αφηγήσαι μια ιστορία είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς. Το να ξέρεις να σχεδιάζεις καλά είναι απλώς ένα εργαλείο, ίσως το πιο σημαντικό, αλλά παραμένει ένα εργαλείο που σε βοηθάει να πετύχεις τον σκοπό σου: να διηγηθείς μια ιστορία. Τα κύρια ερεθίσματά μου είναι οι ιστορίες που μπορούν να με κάνουν να κατανοήσω τον τρόπο που πρέπει να διηγείται κανείς μια ιστορία, με τον πιο καθαρό και απλό τρόπο, όπως κάνει ο Καρλ Μπαρκς ή ο Ουγκό Πρατ.
Άλλα ερεθίσματα είναι οι ταινίες. Περιστασιακά συσχετίζω μια ιστορία με μία συγκεκριμένη ταινία και την έχω στο νου μου καθώς δουλεύω.

Γ.Ι.: Ποιο είδος κόμικς είναι το αγαπημένο σου; Προσπαθείς να προσαρμόσεις το στυλ σου πάνω σ’ αυτό, ή απλώς σου αρέσει εικαστικά;

Cesar Ferioli: Μου αρέσουν τα καλά κόμικς, όποιας σχολής και να ‘ναι. Μόνο τα μάνγκα με αποθούν κάπως, ίσως επειδή τα έμαθα, και δεν τα έχω συνηθίσει ακόμη.

Γ.Ι.: Υπάρχει μια ιστορία σου που μοιάζει με ιστορία μάνγκα. Αναφέρομαι στην ιστορία «Ελάστικ Μίκυ». Ήταν δική σου επιλογή να την σχεδιάσεις σε αυτό το στυλ, ή απαίτηση του σεναρίου; Σε ευχαρίστησε το αποτέλεσμα;
Cesar Ferioli: Το σενάριο ήταν πιο κοντά στα υπερηρωικά κόμικς της Μάρβελ, παρά σε αυτό των μάνγκα. Ο δημιουργός του, Μάικλ Τ. Γκίλμπερτ, είναι ο δημιουργός του «Mr. Monster». Σ’ ό,τι αφορά τα Ντίσνεϋ κόμικς, έχει δημιουργήσει τον Δόκτωρ Στάτικ (κι εγώ σχεδίασα την ιστορία με την πρώτη του εμφάνιση, οπότε μπορεί να θεωρηθεί και «δικός μου».) Μιλώντας για το «Ελάστικ», πρέπει να σου πω πως είναι μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες. Ήταν διασκεδαστικό να τραβολογάω τον Μίκυ και τα κτήρια, και να φτιάχνω τόσο περίεργα καρέ 

Γ.Ι.: Πώς δουλεύεις με μια ιστορία; Πηγαίνεις σελίδα-σελίδα, την σχεδιάζεις ολόκληρη με μολύβι και περνάς τα μελάνια στο τέλος, ή ακολουθείς κάποια άλλη διαδικασία κατά την εικονογράφησή της;

Cesar Ferioli:  Πρώτα κάνω όλη την ιστορία με μολύβι. Μετά περνάω το μελάνι. Όταν αναλαμβάνω μια ιστορία, ακολουθώ τις συμβουλές του Κάρσον Βαν Όστεν για κάθε σελίδα: πρώτα τα συννεφάκια, μετά το φόντο, ύστερα αυτοκίνητα (σ’ εξωτερικό χώρο) ή έπιπλα (σ’ εσωτερικό) και στο τέλος τους χαρακτήρες. Επίσης στην αρχή χρησιμοποιώ ένα σκληρό μολύβι, και στο τέλος κάνω το καθάρισμα.

Γ.Ι.: Στην αρχή της καριέρας σου δούλευες για διάφορες εκδοτικές εταιρείες, αλλά από το 1989 κι έπειτα δουλεύεις μόνιμα για την Egmont. Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;

Cesar Ferioli: Ήταν η καλή φίλη μου Ελζ Μπάρνερ στην Egmont που βρήκε το στυλ μου ενδιαφέρον και μοντέρνο, δηλαδή χρήσιμο για την εκδοτική. Επικοινώνησε μαζί μου μέσω ενός Στούντιο (ο μόνος τρόπος να σε βρουν ξένοι εκδότες εκείνη την εποχή).

Γ.Ι.: Στην πορεία της καριέρας σου συνεργάστηκες με διάφορα στούντιο δημιουργίας κόμικς, όπως το Κομικάπ και το Ρεκρέο. Για ποιους λόγους συνέβη αυτό; Ήθελες να αποκτήσεις μια εμπειρία παραπάνω, να βελτιωθείς δημιουργικά, να γνωρίσεις δημιουργούς, κάτι άλλο…;
Cesar Ferioli: Τότε, όπως προείπα, ο μόνος τρόπος να κάνεις κόμικς για την ξένη αγορά ήταν μέσω ενός στούντιο. Έπαιρναν όμως από το 25% εώς το 60% των χρημάτων. Για να βγάλεις χρήματα λοιπόν, έπρεπε να δουλεύεις γρήγορα και παραγωγικά. Αυτό ευτυχώς έληξε για μένα όταν η Egmont συμφώνησε να δουλέψει μαζί μου χωρίς κάποιο Στούντιο στη μέση.

Γ.Ι.: Πες μου λίγα λόγια για την σειρά «Pif et Hercule». Έχω την εντύπωση πως δεν υπάρχουν και πολλές σχεδιαστικές διαφορές σε σχέση με τα Ντίσνεϋ κόμικς… Χρειάστηκε να διαφοροποιήσεις το στυλ σου;

Cesar Ferioli: Ξεκίνησα να σχεδιάζω το «Pif et Hercule» καθώς αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να μάθω την δουλειά. Είχε την μορφή των στριπ. Όταν ένας κομίστας ήταν αρκετά καλός για να κάνει κόμικς με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϋ, τότε σταματούσε τις ιστορίες με την σειρά αυτήν.

Γ.Ι.: Έχεις εικονογραφήσει πολλές ιστορίες, με πρωταγωνιστές είτε τα παπιά είτε τα ποντίκια. Ποιο σύμπαν είναι το αγαπημένο σου, σαν αναγνώστης, και ποιο πιστεύεις πως είναι πιο κοντά στο στυλ σου;
Cesar Ferioli: Σαν αναγνώστης, προτιμώ το σύμπαν των παπιών, χάρη στον Μπαρκς. Δυσκολεύομαι κάπως ν’ απαντήσω στην δεύτερη ερώτηση… Το βρίσκω εξίσου βολικό να σχεδιάζω όλους τους χαρακτήρες.

Γ.Ι.:  Το πιο γνωστό σου έργο είναι η σειρά «Μύθος». Στην Ελλάδα είχαμε την τύχη να διαβάσουμε αυτήν την σειρά το καλοκαίρι του 2007. Θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια γι’ αυτήν. Πρώτα απ’ όλα, το σενάριο ήταν γραμμένο εξ’ αρχής για σένα, ή επιλέχτηκες μετά από κάποια διαδικασία για να την εικονογραφήσεις;

Cesar Ferioli: Το πλήρες σενάριο έγραψαν οι Περ Χέντμαν, Πατ και Κάρολ Μακ Γκρηλ, μαζί, σε ένα εξοχικό στη Σουηδία, κοντά σε μια λίμνη, με έναν απεσταλμένο της Egmont να συντονίζει όλη τη δουλειά. Στην συνέχεια ανεπτύξαν το σενάριο ξεχωριστά (ο καθένας σπίτι του :P). Αυτό συνέβη γιατί κάποια επεισόδια είχαν προσχέδια του Χέντμαν, ενώ άλλα των Μακ Γκρηλ.
Στην αρχή η Έγκμοντ είχε την ιδέα να μοιράσει την ιστορία σε διάφορους δημιουργούς, όπως έγινε με τις «Σφαίρες του Χρόνου». Αλλά εγώ είχα ενθουσιαστεί με το πρότζεκτ και κατάφερα να τους πείσω να την σχεδιάσω μόνος μου. Πιστεύω πως αυτό ήταν το καλύτερο, γιατί οι αναγνώστες προτιμούν μια ιστορία από ένα μόνο πρόσωπο, χωρίς αλλαγές του τύπους των «Σφαιρών», για παράδειγμα. Φυσικά, το ίδιο θα ίσχυε και αν κάποιος άλλος αναλάμβανε την εικονογράφηση μόνος του.

Γ.Ι.: Βλέπουμε πολλές αναφορές σε μυθολογίες διάφορων πολιτισμών, στην συγκεκριμένη σειρά. Πώς κατάφερες να αποδώσεις τα διάφορα πλάσματα τόσο πιστά; Να υποθέσω πως έψαξες για πληροφορίες και εικόνες από κάποια πηγή;

Cesar Ferioli: Google, βιβλία και η αγάπη και αφοσίωσή μου για την ιστορία της Ελλάδας και της Ρώμης.

Γ.Ι.: Υπήρξαν αλλαγές στο αρχικό σενάριο;

Cesar Ferioli: Μικρές αλλαγές, αλλά τίποτα σημαντικό. Απλώς χωρίσαμε μερικές εικόνες ή ενώσαμε κάποιες, αλλά η ιδέα και η πλοκή έμειναν ίδιες.

Γ.Ι.: Δουλεύεις πάνω σε κάτι αυτήν την περίοδο;

Cesar Ferioli: Σύντομες ιστορίες με τον Ντόναλντ, και κάποια εξώφυλλα… Η κρίση είναι παντού και η εποχή των πολυσέλιδων ιστοριών έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Γ.Ι.: Σχέδια για το μέλλον…;

Cesar Ferioli: Θέλω να μάθω νέες τεχνολογίες, να βρω νέες δουλειές… Απλά παίζω με τις πιθανότητες.

Γ.Ι.: Σ’ ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις σου!