Η πρώτη συνέντευξη που πραγματοποίησα ποτέ, ήρθε στη δημοσιότητα στα πλαίσια της συμμετοχής μου στο μεγαλύτερο ελληνικό forum για τα κόμικς, το greekcomics.gr .

Όντας φανατικός θαυμαστής της δουλειάς της Ιταλίδας δημιουργού κόμικς Silvia Ziche, γνωρίζοντάς τη μέσα από τα ελληνικά περιοδικά με κόμικς Disney, αποφάσισα στα 14 έτη μου να επικοινωνήσω μαζί της μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Με όπλο μου το Google Translate, της έστειλα ένα μήνυμα σε απαίσια ιταλικά, με τίτλο «είμαι ένας μεγάλος ανεμιστήρας σας». Βλέπετε, η λέξη «fan» στα αγγλικά, εκτός από θαυμαστής, σημαίνει και… ανεμιστήρας, και το ιταλικό «ammiratore» δεν απείχε πολύ απ’ το… «vendilatore»!

Αρχικά, της είχα ζητήσει απλά ένα σκίτσο, το οποίο και μου έκανε με μεγάλη χαρά. Η δική μου χαρά απ’ την άλλη, ήταν απερίγραπτη, όχι μόνο για το σχέδιο που είχε φτιάξει αποκλειστικά για μένα, αλλά γιατί είχα τη δυνατότητα να συνομιλήσω με έναν άνθρωπο που θαύμαζα για το έργο του και ήξερα μόνο από τις σελίδες των κόμικς που σχεδίαζε.

Και μετά σκέφτηκα «γιατί να μην κάνω μία συνέντευξη μαζί της, και να τη δημοσιεύσω στο greekcomics;» – όπερ και εγένετο. Καθώς όμως δε γνώριζα ακόμα ιταλικά, όπως κατέστησα ήδη σαφές, συμφωνήσαμε στο εξής: της έστειλα τις ερωτήσεις μου στα αγγλικά και εκείνη μου απάντησε στα ιταλικά. Με τη βοήθεια του Google Translate και λίγη δημιουργική φαντασία, κατάφερα να τη μεταφράσω και να βγάζει νόημα. Άλλωστε, οι ερωτήσεις που κατάφερα να σκαρφιστώ σε αυτήν την ηλικία, διαπνέονται από την απλότητα και την απειρία που είθισται να πλαισιώνουν το νεαρό αυτής.

Ήταν όμως η αρχή για ό,τι έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα.

Περισσότερα από 10 χρόνια μετά, την αναδημοσιεύω στο blog μου για αρχειακούς, αλλά και συναισθηματικούς λόγους, μαζί με την εισαγωγή που είχα ετοιμάσει για το πρώιμο διαδικτυακό μου εγχείρημα, ενώ παράλληλα επιφυλάσσομαι να επανέλθω με ένα εκτενέστερο και πιο αντιπροσωπευτικό αφιέρωμα στην κορυφαία δημιουργό.

Η Σίλβια Τζίκε γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1967 στην Ιταλία. Σχεδίαζε από μικρή ηλικία, ενώ ήταν φανατική αναγνώστρια των κόμικς με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϋ. Το 1989 κατάφερε να σπουδάσει στην Ακαδημία Ντίσνεϋ, όπου την εκπαίδευσε ένας μεγάλος δημιουργός Ντίσνεϋ κόμικς του περασμένου αιώνα, ο Τζιόβαν Μπατίστα Κάρπι (δημιουργός του Φάντομ Ντακ). Σύντομα σχεδίασε τις πρώτες της ιστορίες με τους χαρακτήρες που λάτρευε από μικρή, και από τότε η καριέρα της στον χώρο του Ιταλικού κόμικ συνεχίζει με καινούργιους ήρωες και αστείρευτο χιούμορ.

Έχει εικονογραφήσει αρκετά παιδικά βιβλία, ενώ έχει συνεργαστεί με περιοδικά όπως το Linus, το Comix και το Cuore και πολλά άλμπουμ με δημιουργίες της έχουν εκδοθεί στην Ιταλία, με πιο πρόσφατο το «Lucrezia«, που συλλέγει αποσπάσματα της δουλειάς της από το περιοδικό Donna Moderna. Στον χώρο της Ντίσνεϋ έχει αφιερωθεί στη σειρά «Che aria tira a…«, ενώ ενδιάμεσα κάνει ιστοριούλες με τα παπιά ή τα ποντίκια, όχι τόσο συχνά όσο παλαιότερα όμως.

Στην Ελλάδα έχουμε δει την δουλειά της αρκετές φορές, μέσω των περιοδικών Ντίσνεϋ (Μίκυ Μάους, Αλμανάκο, Ντόναλντ), ενώ έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις πολυσέλλιδες άκρως ξεκαρδιστικές περιπέτειες με τον Ντόναλντ, τον Μίκυ και τις παρέες τους. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για τα «Παπιομυστήριο«, «Φθόνος & Απληστία«, «Ο Μεγάλος Σπλας» (2004) και τη «Ληστεία του Αιώνα» (2009) που κυκλοφόρησαν στα πλαίσια της σειράς «Τα Μεγάλα Σήριαλ«.

Γιάννης Ιατρού:  Αρχικά θα ηθελα να μου πεις πώς, πότε και γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τα κόμικς…

Silvia Ziche: Δεν το αποφάσισα ξαφνικά. Από μικρή σχεδίαζα και έγραφα ιστορίες, ήταν κάτι που μου άρεσε. Πάντα το σκεφτόμουν και στο τέλος τα κατάφερα.

Γ.Ι.: Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Ντίσνεϋ Ιταλίας;

Silvia Ziche: Ένας μεγάλος σχεδιαστής, ο Τζόρτζιο Καβατσάννο, μου είπε πως η Ντίσνεϋ έψαχνε για σχεδιαστές. Εγώ ήθελα να εργαστώ εκεί, και έτσι πέρασα μια μεγάλη περίοδο εκπαίδευσης με έναν ακόμη μεγάλο σχεδιαστή, τον Τζιόβαν Μπατίστα Κάρπι. Ήταν στα 1989, πάνω κάτω. Εγώ φυσικά ήμουν πολύ χαρούμενη που συνεργάστηκα με τους ανθρώπους που έμαθα διαβάζοντας τα περιοδικά με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϋ μικρή.

Γ.Ι.: Παρ’ όλο που υπήρχε αυτή η συνεργασία, δούλεψες κατά καιρούς και σε άλλα περιοδικά. Αυτό συνέβη για δημιουργικούς/καλλιτεχνικούς ή οικονομικούς/εμπορικούς λόγους;

Silvia Ziche: Για καλλιτεχνικούς λόγους. Επειδή μου αρέσει να κάνω περισσότερα διαφορετικά πράγματα, να αλλάζω πεδίο για να εμπλουτίζω το σχέδιό μου, να μην μένω συνεχώς στάσιμη στα ίδια.

Γ.Ι.: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου δημιουργοί;

Silvia Ziche: Ο Τζόρτζιο Καβατσάνο και ο Αλμπέρ Υντερζό υπήρξαν οι πρώτοι που αγάπησα. Με τον καιρό ανακάλυψα κι άλλους: Quino,Claire Bretecher, Bill Watterson, Berke Breathed, Franquin, Schulz και πολλοί άλλοι.

Γ.Ι.: Επηρεάστηκες, έστω και λίγο, από το έργο τους, στην δουλειά σου;

Silvia Ziche: Ναι, σίγουρα. Κάθε φορά που βλέπω την δουλειά ενός άλλου δημιουργού επηρεάζομαι. Προσπαθώ να καταλάβω τι με ελκύει σε αυτά τα σχέδια, για να δω μετά τι μπορώ να κάνω ώστε να βελτιώσω τα δικά μου. Πολλές φορές βέβαια αυτό συμβαίνει υποσυνείδητα: διαβάζω ένα κόμικ επειδή μου αρέσει και μου μένει στο μυαλό.

Γ.Ι.: Έχεις κάποια αγαπημένη ιστορία;

Silvia Ziche: Όλες οι ιστορίες του Αστερίξ σε σενάριο Γκοσινύ.

Γ.Ι.: Και όσον αφορά τις δικές σου ιστορίες; Ποια θα ξεχώριζες;

Silvia Ziche: Μάλλον το «Παπιομυστήριο». Διασκέδασα πολύ όσο το έγραφα και το σχεδίαζα. Όταν το ξαναδιάβασα, μερικά χρόνια μετά τη δημοσίευσή του, το βρήκα ξανά πολύ διασκεδαστικό.

Γ.Ι.: Σ’ έχουν επηρεάσει άλλα είδη κόμικ, όπως για παράδειγμα τα μάνγκα;

Silvia Ziche: Πρέπει να ομολογήσω πως δεν έχω πολύ καλές σχέσεις με τα μάνγκα. Προτιμώ άλλα είδη κόμικ, και έχω επηρεαστεί λιγάκι από αυτά.

Γ.Ι.: Με ποιους συνεργάτες σου έχεις πιο καλές σχέσεις;

Silvia Ziche: Φυσιολογικά, έχω καλούς δεσμούς με όλους…

Γ.Ι.: Από πού εμπνέεσαι όταν γράφεις μια ιστορία;

Silvia Ziche: Από αυτά που μου συμβαίνουν, από τις ταινίες που έχω δει ή τα βιβλία που έχω διαβάσει, από τα άτομα που γνωρίζω, από άλλα κόμικς… Από πολλά πράγματα, και σ’ ένα σημείο φτάνει μια ιδέα. Μετά δουλεύω πάνω στην ιδέα (που είναι συνήθως πολύ σύντομη, σαν μια ενόραση), δουλεύω πολύ, ώστε να γραφεί το σενάριο.

Γ.Ι.: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου χαρακτήρες; Γιατί;
Silvia Ziche: Ο Ντόναλντ, γιατί είναι συμπαθητικός, ανακατωσούρης… πολύ ανθρώπινος κι ας είναι παπί!

Γ.Ι.: Έχεις αγοράσει ποτέ περιοδικό άλλης χώρας που δημοσιεύει ιστορία σου;

Silvia Ziche: Παρ’ όλο που γνωρίζω πως οι ιστορίες μου με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϋ δημοσιεύονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, δεν έχει τύχει να αγοράσω γιατί δεν πληροφορούμαι για το πού δημοσιεύονται. Για παράδειγμα, δεν γνώριζα πως υπάρχει δουλειά μου δημοσιευμένη στην Ελλάδα, προτού μου το πεις εσύ.

Γ.Ι.: Δουλεύεις πάνω σε κάτι αυτήν την περίοδο;
Silvia Ziche: Ναι, σχεδιάζω μια ιστορία του Τίτο Φαράτσι που χωρίζεται σε τρία μέρη. Είναι πολύ αστεία.

Γ.Ι.: Έχεις κάποια ιδέα για το μέλλον, όσον αφορά τα Ντίσνεϋ κόμικς;

Silvia Ziche: Ειλικρινά, όχι…

Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στο Greekcomics.gr.